Onlangs is het 50-jarig jubileum van DOS gevierd. Kort voor dat moment zijn er 2 mensen door jubileumcommissielid Mireille Witteveen benaderd met de vraag of zij terug wilden blikken op de periode die zij bij DOS doorgebracht hebben resp. nog doorbrengen. Dat betrof Johan Kersjes (lid vanaf het 1e uur en actief geweest in diverse rollen bij de club) en Sonja van Zutphen, op dit moment actief als zwemtrainster. Met dank aan Mireille brengen wij hun informatie graag onder jullie aandacht. Dit keer is dat de inbreng van Johan. De volgende keer is dat die van Sonja. Veel leesplezier.
Terug in de tijd met: Johan Kersjes
Al vrij vlot na de oprichting van DOS is Johan in 1967 lid geworden van de vereniging. De voorzitter van die tijd was dhr. Prakke met Dini als secretaresse. Hij werd lid samen met zijn beste vriend en heeft er ook zijn huidige vrouw Maria leren kennen. Op het moment dat zij getrouwd zijn heeft DOS een vermelding op de trouwkaart gekregen.
Johan is begonnen als wedstrijdzwemmer, hij had zelfs startnummer 1. Toen er een waterpologroep werd gevormd maakte hij de overstap. Daar waar zijn beste vriend wedstrijden bleef zwemmen, vond Johan zijn draai in het waterpoloteam. Hij vond het leuk om met een team samen te werken aan resultaat. Het was best een fanatiek team waar hij in gezeten heeft. Hij herinnert zich de polo-toernooien in Borculo, waar het team dan in tenten ging overnachten. Er werd gebarbecued en het was reuze gezellig. Ook ging het team skiën in Sauerland. Er ontstonden allerlei relaties binnen DOS, waar ook huwelijken uit voortgekomen zijn. Ze hadden regelmatig bruiloften, waarbij hij een woordje deed namens de club.
Johan noemt zichzelf in die 25 jaar niet echt fanatiek en zegt op enig moment zijn draai gevonden te hebben als midachter. Hij heeft allerlei taken en functies gehad zoals aanvoerder, scheidsrechter, coach van het damesteam, bestuurslid en lid van de polocommissie. Hij noemt zichzelf niet technisch, maar wel een motivator. Hij genoot daar ook van. Hij denkt nog aan de momenten dat ze met het damesteam in een oud volkswagenbusje naar een wedstrijd in Winterswijk togen.
Toen de club groter werd gingen ze over naar het nieuwere grotere zwembad. De reden dat hij uiteindelijk gestopt is had te maken met het feit dat hij een drogisterij had. En er werd getraind op vrijdagavond. Dit kon hij niet meer rijmen met ook andere taken die hij nog had binnen de ondernemersvereniging.
Hij draagt de club een warm hart toe.
Hij heeft ervaren dat de club gebaat is bij een daadkrachtig bestuur, die ook beslissingen durven te nemen die soms minder populair zijn. Dan weet iedereen waar men aan toe is. Dit past ook bij zijn visie op besturen van een club. Als hij opnieuw lid zou willen worden, zou hij graag als recreant willen spelen in een team. Geen bestuursfunctie meer.
Hij heeft veel bewondering de mensen die veel betekend hebben voor de club. Hij noemt dhr. Munsterman en diens vrouw, badmeester Tuenter en ook zijn vrouw. Er zijn waren veel mensen zichtbaar betrokken bij de club, maar ook onzichtbaar. En daar heeft hij net zoveel respect voor. Bennie Helmink heeft hem erelid gemaakt van de club. Dit hoefde voor Johan niet echt. Hij zou liever een lid van verdienste willen zijn, maar het werd toch erelid. Deze onderscheiding heeft nog steeds een plaatsje bij familie Kersjes thuis.